Bu hususta ilk adımı I. Kunos atarak, hikâyeleri üç kısma ayırır:

1. Kahramanlık romanı
2. Saz şairlerinin romanı
3. Saz şairlerininin kahramanlık romanı

Kunos, burada halk hikâyesi yerine roman kelimesini kullanmıştır. Roman ile halk hikâyesi arasında birçok farklılıklar bulunmasına rağmen, bir dönemin roman ihtiyacını halk hikâyelerinin karşıladığını düşünürsek, bu terimin o kadar da yanlış olmadığını söyleyebiliriz.

Nihat Sami Banarlı, halk hikâyelerini tasnif ederken destan ve masalları da bu grubun içinde değerlendirir:

1. Menkıbevî kahramanlık hikâyeler
2. Aşk hikâyeleri
3. Klasik edebiyattan doğan hikâyeler

Halk hikâyelerini hacimleri ve şekilleri bakımından tasnif etmeye çalışan İsmail Habib Sevük ise:

1. Büyük halk hikâyeleri (nesir esas, nazım az)
2. Bozlaklar (nazım esas, nesir az)

olmak üzere ikiye ayırır.

Aynı araştırıcı konuyla ilgili başka denemesini şu şekilde yapar:

1. Dede Korkut Hikâyeleri
2. Destanî halk hikâyeleri
3. Hamasî halk hikâyeleri
4. Aşklı hikâyeler

Pertev Naili Boratav ise halk hikâyelerini konularına göre değerlendirerek üç başlık altında sıralamıştır:

1. Kahramanlık hikâyeleri -Köroğlu ve Kolları
2. Aşk hikâyeleri -Kahramanı muhayyel olanlar -Aşık şairlerin romanlaşmış hayatları
3. Bu kategorilerin dışında kalanlar