Cevap :

PİŞMANLIK

Evin küçük oğlu Hasan, arabaya olan ilgisiyle tanınırdı. Babasının arabasını her gün alıp kullanmak isterdi. Daha küçük olduğundan gerek babası, gerekse annesi bu yaptığının yanlış olduğunu, onlardan habersiz araba kullanmasının doğru olmadığını tembihlerlerdi. Bu öğütler Hasan’ın bir kulağından girer, diğer kulağından çıkardı. Babası yokluk görmüş bir adamdı. Yaşı ilerlemiş olmasına rağmen Hasan’la birlikte diğer üç çocuğunun okumasını istiyor ve bu yaşında hala zor koşullarda çalışıyordu. Hasan’ın aklı bunlara pek de ermiyordu açıkçası.

Bir gün Hasan, ailesinden habersiz arabayı aldı, şehrin sokaklarında kullanmaya başladı. Yol yağan yağmurun etkisiyle ıslaktı. Hasan bunun pek farkında olmadı ve arabayı süratli sürmeye başladı. Az ileride kavşaktan aşağı doğru dönmek istiyordu. Bu sırada araba 100 km hızda olduğu için araba, Hasan’ı zorlamaya başladı. Hızını alamayan araba kaldırım taşlarının üzerine doğru gitmeye başladı.

Hasan kontrolü kaybetmişti. Araba büyük bir gürültüyle kaldırım taşlarına çakıldı. Arabanın arka lastikleri yırtılmış ve büyük bir hasar oluşmuştur. Hasan, babasına haber vermedi, arkadaşlarını çağırarak arabayı çekiciyle sanayiye götürdü. Tamirci arabaya iki lastik taktı ve gerekli kontrolleri yaparak arabayı Hasan’a tekrar teslim etti.

Babası çok kızar diye Hasan bu kazayı kimseye anlatmadı. İçindeki vicdan azabı her geçen gün büyüyordu. Daha fazla dayanamayıp ertesi gün babası işten gelince söyleyecekti. Yarın oldu, Hasan babasının işten dönmesini beklerken telefon çaldı. Telefondaki ses babasının kalp krizi geçirdiğini söylüyordu. Hasan babasını kaybetmişti. Hıçkırıklara boğuldu ve yaptığı bu hatayı anlatmadığı için çok pişmandı.

---

---

Diğer Cevaplara Gözat

Cevap : KEŞKE SÖYLESEYDİM
8. sınıfa giden Ahmet ve Ali çok iyi arkadaştırlar. Hem ilkokuldan beri sürekli sıra arkadaşı olmuşlardır hem de okul dışındaki zamanlarda sürekli birbirleri ile vakit geçirmektedirler. Çoğu zaman da evleri uzakta olduğu için getirdikleri yiyecekleri öğle arası birlikte sınıfta yemektedirler.

Yine öğle arası iki kafadar yemeklerini yerken Ahmet arkadaşını eğlendirmek için tahtanın önünde taklitler yapmaktadır. Ahmet taklit yaptıkça Ali gülmekte, Ali güldükçe Ahmet daha da coşmakta zaman zaman sıraların üstüne çıkıp, zaman zaman da etrafta koşuşturmaktadır. Tam coşkulu bir biçimde taklit yaparken Ahmet masadan zıpladı ve havaya kaldırdığı kolu tavanda asılı lambalara çarptı. Lambalar gürültülü bir şekilde yere düştü ve her tarafa dağıldı. Okul müdürü ve müdür yardımcısı koşarak sınıfa çıktılar ve manzarayı görünce haniniz yaptı bunu diye sordular. Çok korkan Ahmet bir anda,  Ali yaptı deyiverdi. Ali arkadaşının bu davranışına anlam veremese de yine de yalan söylüyor diyemedi. Müdür ve müdür yardımcısı Ali’yi alıp sınıftan çıktılar. Bir hafta sonra okul yönetiminin kararı ile Ali’ye okul değiştirme cezası verildi. Ali Ahmet’e neden böyle yaptığını hiç sormadı ama o günden sonra da bir kez olsun Ahmet ile konuşmadı.

Ahmet her gün Ali’yi mahallede görüyor ama yanına yaklaşamıyordu. Bu durum günden güne onun için dayanılmaz bir hal aldı. Bir gün özür diledi ama Ali’nin yüzüne bakarak küçümser bir gülüş fırlatması yaşadığı ıstırabı daha da şiddetlendirdi.

Cevap :

Keşke diyorum

Günler geçtikçe yaklaşan sınav ve stresi beni çok yoruyordu. Sınavlara çalışmak içimden gelmiyordu. Babam sürekli çalışmamı istiyor ve bana bu sınavın hayatımdaki önemini vurguluyordu. Fakat ailemin sözlerini dinlemiyordum. Sadece dinleme numarası yapıyordum. Bu durumdan da hiç hoşnut değildim ama canım da istemiyordu.Aylar geçti ve sınav zamanı gelmişti. Sınava girdim ve istediğim gibi geçmedi.

Aileme iyi bir sonuç alabileceğimi söylemiştim. İçim içimi yiyordu resmen. Ama bir anlık korku, heyecandan böyle bir şey söylemiştim. Ailem mutlu bir şekilde sonuçları bekliyordu. Hayaller kuruyorlardı. Fakat ben biliyordum bir şey olmayacağını. İyi bir sonuç elde edemeyeceğimi. Sonuçların açıklanacağı gün tüm aile heyecanlı bir bekleyiş içerisine girdi. Sonuçlar açıklandığında ise koskoca bir hüsran idi. Barajı bile geçememiştim. Büyük bir hayal kırıklığı yaşandı. Aile içerisindeki tüm dengelerimizde alt üst olmuştu. O anda kendimden çok utandım. Hicap duydum. Ama iş işten geçmişti bile. G gün bugündür, yalan söylemem. Kendi aileme verdiğim zarar gelir hep aklıma. Son pişmanlık hiç bir zaman fayda etmiyor...