Kuzey Yarıküre'de tropikal siklonların yıllık oluşumuna bağlı olarak, her yıl Atlantik kasırga sezonu yaşanır. Bir tropikal siklonun sürekli rüzgarları saatte 63-118 km arası değerlerde olursa, tropikal fırtına olarak adlandırılır ve Dünya Meteoroloji Organizasyonu tarafından oluşturulan isim listesinden bir ad alır. Sürekli rüzgarların hızı 119-153 km arası değerlerde olursa, fırtına yerini Kategori-1 kasırgaya bırakmış demektir. Saffir-Simpson ölçeğine göre kasırga kategorileri, sürekli rüzgar hızlarına göre şöyle belirlenir:

1. Kategori 1: 119-153 km/saat
2. Kategori 2: 154-177 km/saat
3. Kategori 3: 178-208 km/saat
4. Kategori 4: 209-251 km/saat
5. Kategori 5: 251 km/saat ve üzeri

Kasırgalar, tropikal fırtınalar ve tayfunlar aslında aynı fırtına türünü ifade eder; adlandırma farkının kaynağında ise oluştukları yer vardır. Şöyle ki, tropikal fırtınalar ekvatorun yaklaşık 480 km güneyinde oluşan fırtınaları belirtir. Kasırgalar, Kuzeydoğu Pasifik ile Atlantik'te oluşan fırtınalardır. Tayfunlar, Kuzeybatı Pasifik'te oluşan tropikal fırtınalardır. Siklonlar ise Güney Pasifik ve Hint Okyanusu'nda oluşan fırtınalardır.

Yani sadece Atlas Okyanusu'nda ve Pasifik Okyanusu'nun kuzeydoğusunda oluşan tropikal siklonlara "kasırga" adı verilir. Fakat sonuçta tüm tropikal siklonlar aynı biçimde oluşur. Tropikal siklonlar, ılık ve nemli havayı yakıt olarak kullanan devasa makineler gibidir. Bu yüzden de ancak ekvator yakınlarındaki ılık okyanus sularında oluşabilirler.

Kasırga Nasıl Oluşur?

Kasırgalar, Dünya'nın en şiddetli rüzgarlarıdır ve temelde iki kaynaktan beslenirler: Isı ve su. Kasırgaların tohumu, ekvatorun üzerindeki ılık sularda atılır; buralarda okyanus yüzeyinin üstündeki hava, ısıyı ve nemi emer. Isınan hava yükselirken, altında düşük basınçlı bir bölge bırakır. Bu süreç yinelenirken hava yüksek basınçlı yerlerden alçak basınçlı yerlere ilerler, ısı yükselir ve havada girdaplar oluşur. Bu sıcak hava, atmosferde belli bir yüksekliğe ulaşınca soğur ve bulutlar şeklinde yoğunlaşır. Ardından büyüyüp girdaplaşan hava ve bulutlar gittikçe büyüyerek, fırtınaya dönüşür.

Yani kasırga oluşması için gereken ilk koşul, kasırgaların işine yarayan birkaç başka koşula da neden olan Atlantik Okyanusu'ndaki ılık sulardır. "Suların daha ılık olması, basıncın daha düşük olması ve dolayısıyla kasırga oluşumuna açık olan, durağanlıktan daha uzak bir atmosfer anlamına gelebilir. Kasırgaların yapı taşı olan fırtınalar daha rahat toplanıp ilerleyebilir," diyor Colorado Eyalet Üniversitesi'nden atmosferik bilimci Phil Klotzbach.

Bir diğer önemli etken ise rüzgar sapmasıdır. Yani atmosferde yükseldikçe rüzgar yönünde görülen değişimdir. "Tropikal Atlantik ılık olduğunda, rüzgar sapması düzeyleri düşer. Rüzgar sapması çok fazla olduğunda ise kasırga parçalara ayrılır," diye anlatıyor Klotzbach. Ekvatorun farklı yanlarında oluşan fırtınaların dönüş yönleri farklı olur.

Hava Sistemlerinin Etkisi

Aslında kasırgalar için gereken bileşenler rastgele ortaya çıkmaz; daha geniş hava sistemlerinin rehberliğindedirler. NOAA İklim Öngörü Merkezi'nden Gerry Bell şöyle anlatıyor: "Atlantik boyunca rüzgarı ve basınç şablonlarını gerçekten kontrol eden iki baskın iklim şablonu var. Birincisi El Niño/La Niña çevrimi. Güney Amerika'nın kuzeybatı kıyıları çevresindeki okyanus suyunun normalden daha ılıklaştığı El Niño sırasında Atlantik kasırgaları baskılanırken, La Niña kasırgaların daha fazla işine yarayacak koşullar oluşturuyor.

İkinci iklim şablonu ise Atlantik Çok-Yıllık Salınımı (AMO). Adından anlaşılabileceği gibi, bu 25 ilâ 40 yıl arasında sürebilen bir trend olup, Atlantik'teki ılık sularla ve Afrika musonları ile ilişkilendiriliyor. Bu şablon ılık evresinde olduğunda veya daha ılık bir tropik Atlantik Okyanusu'nda, o yıllar boyunca daha güçlü kasırga şablonları görüyoruz. 1950 ilâ 1970 yılları arasında kasırga eğilimli bir AMO ılık evresi yaşandı ve 1995'ten bu yana da yine yaşanıyor.