Cevap : Eski Türklerde eğlencelerde söylenen, genellikle aşk, doğa ve yiğitlik konularını işleyen, “kopuz” adı verilen çalgı eşliğinde söylenen dinsel içerikli şiirlere “koşuk” adı verilir. "Koşuklar", epik, lirik ve pastoral özellikler taşımaktadır. 

Koşuk Türünün Özellikleri
1. Hece vezni ve yarım kafiye ile söylenen şiirlerdir.
2. Kopuz eşliğinde söylenir.
3. Yiğitlik, aşk, tabiat konularını işler.
4. Nazım birimi dörtlüktür.
5. Bu şiirlerde düz kafiye kullanılır: aaaa, bbba, ccca. (aaab cccb dddb)
6. Bu şiirlerin İslâm sonrası halk edebiyatındaki adı koşma'dır.
7. Sığır denilen sürek avlarında söylenen lirik şiirlerdir.

Koşuk Örneği
KOŞUK / DOĞA BETİMLEMESİ
Yay yapurdan ergüzi / Bahar geldi
Aktı akın mundızı / Kar sulan seller gibi aktı
Toğdı yanık yılduzu / Tan yıldızı da doğdu
Tıngla sözüm külgüsüz / Sözümü gülmeden dinle
Ağdı bulut kükreyi / Bulut gürleyerek yükseldi
Yağmur tolı sekriyü /Yağmur, dolu yağdı
Kalık anı ügriyü / Rüzgar önüne kattı
Kança barır belgüsüz / Nereye gider bilinmez
Türlük çeçek yandı / Rengârenk çiçekler açıldı
Barçın yadım kerildi / İpek yaygılar serildi
Uçmak yeri körüldi / Cennet yeri görüldü
Tumluk yana kelgüsüz /Soğuklar artık gelmez
(Divanü Lügat-it Türk’ten)

---

---

Diğer Cevaplara Gözat