Cevap :

HİKÂYE EDİCİ METİN TASLAĞIM

1. Metnimin Başlığı: Fedakarlık
2. Metnimin Konusu: Ahmet’in Kurtuluş Savaşı askerine giysilerini göndermesi.
3. Metnimde Yer Alan Kişiler: Ahmet, Ahmet’in annesi
4. Metnimde Olayların Geçtiği Mekân: Ahmet’in yaşadığı ev
5. Serim Bölümünde Anlatacaklarım: Ahmet’in kişilik özellikleri
6. Düğüm Bölümünde Anlatacaklarım: Ahmet’in giysilerini orduya göndermesi
7. Çözüm Bölümünde Anlatacaklarım: Ahmet ve annesinin hisleri

FEDAKÂRLIK

Ahmet o zamanlar 10-11 yaşlarında bir çocuktu. Kurtuluş Mücadelesini gazeteden takip ediyordu. İçinde dinmeyen bir ateş vardı. Çocuk yaşına rağmen Mustafa Kemal Paşa’nın yanında olmak, düşmanla çarpışmak için büyük bir arzu duyuyordu.

Bir gün evlerine bir mektup geldi. Bu mektup her evden ordu için birkaç eşya göndermelerini rica ediyordu. Doğrusu zaten Ahmet’in babası yoktu ve oldukça yoksuldular. Ahmet’in annesi ne gönderebilirler diye düşünüyordu. Ahmet köşe bucak evi araştırdı ama askerlere gönderecek kadar iyi bir şey bulamadı. Sonra bir an üstüne baktı. Giydikleri rahmetli babasından kalmıştı ve ona büyük geliyordu. Giysileri sağlamdı. Çoraplarını ve gömleğini çıkardı. Hemen bir kese kağıdıyla paketledi. Annesine verdi. Annesinin gözünden bir damla yaş süzüldü. Hiçbir şey demeden paketi alıp evden çıktı. O da yapmaları gerekenin bu olduğunu biliyordu.

Savaş bitip zafer geldiğinde askere her yardım eden aileye yardımlarının karşılığı verildi. Ahmet ve annesi Türk ordusunun, bu şerefli milletin yanında olmanın verdiği gururla yaşadılar.

---

---

Diğer Cevaplara Gözat

Cevap :

Kurtuluş savaşımızı doğrudan işleyen roman Ateşten Gömlek:

İzmir’in işgalinde Yunanlıların, kocasını ve oğlunu öldürmeleri üzerine önce İstanbul’a gelen ve sahip olduğu Türklük şuuru ve mücadele azmiyle İstanbullu gençlerin bilinçlenmesini sağlayan Ayşe’nin uyandırdığı heyecana kapılan subaylar Anadolu’ya geçerler. Çeteler düşmanla savaşmaktadır. Bu savaşta Ayşe hasta bakıcı Peyami ise çeviricidir.

Ayşe kendisini seven ve evlenme teklif eden İhsan’a cevabını ancak İzmir alındıktan sonra vereceğini söyler. Peyami ise sevgisini Ayşe’ye açıklayamamaktadır. Cephede İhsan şehit düşer, Ayşe de ileri hatlar giderek orada can verir. Peyami ise kafasına aldığı kurşunla hastahanede ölür.

Peyami’nin ölümünden sonra doktorlar Peyami’nin notlarını araştırarak Ayşe adında birisinin kolorduda görev yapmadığını ve İhsan isminde birinin de alay komutanı olmadığını fark etmişlerdir.

Halide Edip Adıvar - Ateşten Gömlek
Kaynak: https://kurtulus-savasi-ile-ilgili-hikayeler.nedir.org/

Cevap : Fadime Bacı
Kış iyice bastırmıştı. Dağlar, ovalar karlarla örtülmüştü. Dondurucu soğuk ortalığı kasıp, kavuruyordu. Kuruluş Savaşımız sürüyordu. Herkes, kendine düşen görevi yapmak için çabalıyordu. Genç, yaşlı herkes bu savaşın içindeydi. Yaşlılar mermi yapıyor; kadınlar elbise, çorap dikiyor ve cepheye, cephane taşıyorlardı. Onların işi çok ağırdı ama hiç biri bundan yılmıyordu.

O sabah Fadime Bacı da kağnıyla yola çıkmıştı. Yanına torunu Ali’yi de almıştı. Afi daha dört yaşındaydı. Annesi ile babası , cephede savaşırlarken ölmüşlerdi. Bu yüzden Fadime Bacı, Ali’yi hiç yanından ayırmaz şehitlerinin yadigarına gözü gibi bakardı. Fadime Bacı mermileri ve öteki cephaneyi bir an önce cepheye ulaştırmak istiyordu. Soğuğa aldırmıyordu. Yolda cepheye giden mehmetçiklerle karşılaştı. Mehmetçiklerimiz öteki cephelere doğru ilerliyordu.

Bir ara, Fadime Bacı uzakta bir karartı görür gibi oldu. Duraksadı, gelenleri görmeye çalıştı. Dikkatle bakınca bunun bizim atlılarımız olduğunu anladı. Ona doğru geliyorlardı. Atlılar biraz sonra yanlarına geldiler, Atlıların başında ilerleyen komutan hemen durup sordu:
-Selam Bacı! Nereye böyle?
-Cepheye komutanım. Cepheye yetişmeye çalışıyoruz, yanıtını duyan  komutan duygulanmıştı.
Elleriniz dert görmesin bacım. Siz olmasanız , biz bu savaşı zor kazanırız, dedi.
-Bu da bizim vatan görevimiz Elbette yapacağız, diye cevap verdi Fadime Bacı.
Komutan, Fadime Bacı’ yı bu soğukta bekletmek istemiyordu ama sormadan da edemedi:
-Bacımı soğukla aran nasıl? Baksana her yer kar. Kağnıda ne var? Yiyecek mi? diye sorunca Fadime Bacı gülümseyerek cevap verdi:
-Soğuk moğuk bizi etkilemez komutanım. Şu cephaneleri bir an önce cepheye götürmek, tek amacım.
Komutanın gözü küçük Ali’ ye takılıp:
-Bacı , bakıyorum yalnız değilsin. Çocuğu neden yanında götürüyorsun? demesi üzerine Fadime Bacı bir anda sertleşerek komutanın sözünü keserek;
-Bana bak komutan! Bu çocuk benim torunum. Anası ile babası cephede şehit oldular. Ben onu da yetiştirip cepheye yollayacağım, yanıtını alan komutan :
Kızma Bacı! Senin iyiliğin için söylüyorum , hem çuvalları neden çocuğun üzerine örtmüyorsun, hasta olacaksınız deyince, Fadime Bacı hiç düşünmeden yine cevabı verdi:
Bak komutan! Her yer kar. Yağmur da çiseliyor. Çuvalları ve battaniyeleri cephanelerin üzerinden alırsam, hepsi nemlenir, hiçbir işe yaramaz. Millet malına zarar gelsin istemem. Sen, bizi hiç merak etme komutan! Bu ateş içimizde oldukça, hiçbir soğuk bizi yıldıramaz.

Fadime Bacının sözleri üzerine komutan hiçbir şey diyemedi ama yurdun kurtulacağı hakkındaki inancı da artmıştı.