"La ilahe illa ente" derken, hem şimdi, hem de gelecekte ondan başka bir ilahın olmayacağını kabul ederiz.

Bu cümleden tevhide işaret vardır. Yani hem mazi ve hem de müstakbelin sahibi Allah'tır. Bu günümü yaratan ve yaşatan Allah elbette ki, istikbalde de beni yalnız bırakmayacaktır.

b) "Sübhaneke" kelimesiyle; Cenab-ı Hakk’ı en yüce vasıflarla vasıflandırıp kusurlardan uzak tutarız.

Eksikten ve kusurdan münezzeh olan bir Allah, dünyanın eksik ve kusurundan da münezzehtir. Her ne kadar dünyada sıkıntılar ve insafsız esbab varsa da, bütün bunlardan münezzeh olan Allah'ın varlığı bize bir teselli kaynağı olur ve yüzümüzü oraya çeviririz.

c) “İnni küntu minezzalimin” demekle; bizler nefsimizin bu kusurunu görürsek, gerçekten nefsimizin zalim olduğunu, zulmetmekten, biz dalalete götürmekten zevk aldığını anlarız.

Nefis daima kötülüğü ve yanlışı telkin ederek bizi zarara sokmaya çalışır. Onunun şerrinden de ancak Allah bizleri muhafaza eder.