Tez-Antitez-Sentez ilkesi, Georg Wilhelm Friedrich Hegel tarafından geliştirilen filozofik bir yaklaşımdır. Bu ilke, düşüncelerin, fikirlerin ve kavramların gelişiminin nasıl gerçekleştiğini açıklamaya çalışır.

1. Tez: Herhangi bir fikir, kavram veya düşünce.

2. Antitez: Teze karşı çıkan ve onun tam tersini ifade eden fikir, kavram veya düşünce.

3. Sentez: Tez ve antitez arasındaki çatışma sonucu ortaya çıkan ve her iki tarafın özelliklerini bir arada barındıran bir fikir, kavram veya düşünce.

Bu ilke, düşüncelerin ve fikirlerin gelişiminin döngüsel bir süreç olduğunu ve tez ve antitez arasındaki çatışma sonucu sentez ortaya çıkacağını varsayar. Sentez, daha gelişmiş ve daha yüksek bir seviyede bir fikir, kavram veya düşünce ortaya çıkarır ve bu da yeni tez ve antitez çatışmalarına yol açar. Bu döngü, düşüncelerin ve fikirlerin sürekli olarak gelişmesine ve evrimleşmesine olanak tanır.